مقدمه: بازشناسی هیجان چهره نقش مهمی در تعاملات اجتماعی دارد و هرگونه اختلال در این مورد سبب ضعف در عملکرد اجتماعی افراد می شود. در این مطالعه دقت و سرعت بازشناسی هیجان چهره در سطوح مختلف وضوح تصویر در افراد سالم مورد بررسی قرار گرفت.روش: یک تکلیف بازشناسی هیجان چهره استفاده شد تا دقت و سرعت بازشناسی هنگام نمایش تصاویر هیجان های مختلف چهره (شادی، غم و خشم) و چهره خنثی در وضوح مختلف تصویر به دست آید.یافته ها: نتایج نشان دادند که دقت بازشناسی هیجان ها با یکدیگر متفاوت است به نحوی که هیجان شادی به طور معناداری دارای دقت بازشناسی بالاتری نسبت به هیجان های منفی خشم و غم بود. همچنین حالت خنثی چهره پس از شادی از لحاظ دقت و سرعت در رتبه بعدی قرار گرفت. هیجان غم نیز با سرعت کمتر و با دقت بیشتر نسبت به هیجان خشم بازشناسی شد. دقت و سرعت بازشناسی همه هیجان ها به همراه حالت خنثی چهره با کاهش وضوح تصاویر به صورت معناداری کاهش یافتند.نتیجه گیری: دقت و سرعت در بازشناسی هیجان های مختلف متفاوت است به نحوی که در اثر کاهش وضوح تصاویر هیجان چهره هم دقت و هم سرعت بازشناسی کاهش می یابد. در ضمن هیجان شادی حتی در تصاویر با مات شده همواره با دقت و سرعت بیشتری نسبت به هیجان های منفی غم و خشم و حالت خنثی بازشناسی می شود.

مقدمه و اهداف:از ابتدای زندگی توانایی تمایز تظاهرات چهره ای هیجان در ارتباطات بین فردی نقش مهمی دارد. هدف از این پژوهش تعیین سیر تحول بازشناسی هیجان در نمونه ای از کودکان ایرانی می باشد. مواد و روش ها:گروه نمونه شامل 242 نفر دانش آموز سال اول تا ششم دبستان در تهران می باشد که با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شده اند. داده ها با استفاده از آزمون بازشناسی حالات هیجان چهره ای اکمن جمع آوری شد و سپس با روش تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها:تحلیل داده های پژوهش نشان می دهد که بین عملکرد دانش آموزان اول دبستان و ششم دبستان تفاوت معناداری در بازشناسی حالات هیجانی وجود دارد (p<0.001). همچنین دختران عملکرد بالاتری نسبت به پسران در بازشناسی حالات هیجانی دارند (p<0.05). نتیجه گیری:نتایج پژوهش بیانگر آن است که همراه با تحول کودک توانایی بازشناسی حالات هیجانی در او افزاایش می یابد و این توانایی در دختران بیشتر از پسران می باشد.

1پژوهش حاضر با هدف بررسی صحت، سوگیری و شدت بازشناسی هیجان چهره ­ای مرتبط با جنسیت در دختران نوجوان بهنجار انجام شد. روش پژوهش، مقطعی-تحلیلی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، دختران نوجوان مقطع متوسطه دوم شهرستان لاهیجان در سال تحصیلی 1403-1402 و حجم نمونه 243 نفر بود که با استفاده از روش نمونه­گیری دردسترس و براساس ملاک­های ورود و خروج از میان دانش­آموزان مدارس دولتی انتخاب شدند. ابزار پژوهش، آزمون بازشناسی/ادراک هیجانِ طراحی شده با استفاده از مجموعۀ حالت­های چهره نیم­استیم (2009) بود. داده­ها با استفاده از آزمون­های آماری t استیودنت همبسته، مجذور خی پیرسون و نیکویی برازش مجذور خی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که دختران نوجوان صحت و دقت بیشتری در بازشناسی هیجان­های چهره­ای زنان داشتند و خطای بیشتری هنگام بازشناسی هیجان­های مردان از خود نشان دادند. علاوه بر این، شادی و انزجار در مردان و غم، ترس و خشم در زنان صحیح­تر (با میزان خطای کمتر) بازشناسی شدند. همچنین دختران نوجوان هنگام بازشناسی هیجان­های چهره­ای زنان و مردان، از خود سوگیری نشان دادند. این سوگیری به صورت انتخابِ بیشترِ انزجار در چهره­های مردان و انتخابِ بیشترِ تعجب و ترس در چهره­های زنان مربوط بود. درنهایت، دختران نوجوان هیجان­های چهره­ای زنان را با شدت بیشتری نسبت به هیجان­های چهره­ای مردان ادراک می­کردند. علاوه بر این، دختران نوجوان، شادی، غم و انزجار را در مردان، و ترس و خشم را در زنان شدیدتر ادراک می­کردند. بنابراین جنسیت ابرازگران هیجان، بر ادراک و بازشناسی هیجان چهره­ای در دختران نوجوان اثرگذار است.

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی و مقایسه بازشناسی توانایی هیجان ها در دانش آموزان عادی، نیمه شنوا و ناشنوای 14 تا 20 ساله شهر مشهد انجام شده است. روش: این پژوهش کاربردی و از نوع علی مقایسه ای است. برای انجام این پژوهش تعداد 105 دانش آموز به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای (بر حسب جنسیت و معلولیت) انتخاب و در سه گروه 35 نفره عادی، ناشنوا و کم شنوا گمارده شدند. در این مطالعه از نسخه تغییر یافته آزمون بازشناسی چهره بنتون (1978) استفاده شده است که چهار زیر مقیاس غم، خشم، شادی و ترس را می سنجد. یافته ها: تحلیل واریانس یک راهه و چند متغیره نشان داد که در مولفه­, های بازشناسی هیجان شادی فقط بین گروه ناشنوا و گروه عادی تفاوت معنادار وجود دارد. در مولفه­, های بازشناسی هیجان خشم، بازشناسی هیجان ترس و بازشناسی هیجان غم و نمره کل بازشناسی هیجان بین گروه عادی با دو گروه کم شنوا و ناشنوا تفاوت معنادار وجود دارد. بین گروه کم شنوا و ناشنوا در هیچکدام از چهار مولفه تفاوت معناداری وجود نداشت. نتیجه گیری: دانش آموزان ناشنوا و کم شنوا در درک و پردازش حالت های هیجانی غم، خشم و ترس به دلیل اینکه تشخیص اینگونه هیجان ها نیاز به استفاده از بازنمایی های ذهنی بیشتری دارد، ضعیف تر عمل می کنند.

در آغاز کودکان هیجانهای دیگران را از طریق فرایند نسبتا خودکار سرایت حالات هیجانی تشخیص می دهند. شادی، غم، ترس و خشم ازجمله (اصلی ترین) حالات هیجانی هستند که با توجه به درونی بودنشان می توان آنها را مستقیما از جلوه های صورت استنباط کرد. پاسخ دادن به حالات هیجانی دیگران نشان دهنده ی این است که این حالات توسط کودک درک و معنادار شده اند. نتایج متناقضی در خصوص نقص در بازشناسی هیجان در کودکان طیف اوتیسم گزارش شده است. هدف این پژوهش، مقایسه ی کودکان مبتلا به اوتیسم و کودکان بهنجار در بازشناسی هیجان-های شش گانه از چهره و زمان واکنش به آن بود. برای این منظور، طی یک پژوهش مقایسه ای، 20 کودک مبتلا به اوتیسم به شیوه ی نمونه گیری در دسترس انتخاب و با 20 نمونه ی بهنجار از نظر سنی با این کودکان همتا شدند. گروه ها از نظر بازشناسی هیجان چهره و زمان واکنش به این هیجان ها مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل واریانس نشان داد که دو گروه در بازشناسی هیجان و زمان واکنش تفاوت دارند و عملکرد گروه اوتیستیک در مقایسه با کودکان عادی، در بازشناسی هیجان و زمان واکنش به آن ضعیف تر بود. این پژوهش از وجود نقص در بازشناسی اظهارات هیجانی چهره در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم حمایت می کند.

پیش زمینه و هدف: اختلال طیف اتیسم یک اختلال عصب- تحولی است که الگویی از اختلالات اجتماعی و رفتارها و علایق تکراری/ محدود را نشان می دهد. هدف این مطالعه، بررسی توان بخشی شناختی مبتنی بر تقلید معکوس در تشخیص هیجانات پایه در کودکان مبتلا به اختلال اتیسم با عملکرد بالا می باشد.موارد و روش کار: این مطالعه از نوع شبه آزمایشی با طرح تک آزمودنی بود و جامعه موردمطالعه آن شامل تمامی کودکان مبتلا به اختلال اتیسم با عملکرد بالا در سال 93-1392 بودند که برای دریافت خدمات تخصصی به مراکز مستقر در شهر تهران مراجعه کردند. با استفاده از نمونه گیری هدفمند، 3 کودک 5 تا 7 سال انتخاب شدند. ارزیابی ها در 5 مرحله، دو هفته پیش از شروع درمان، یک روز قبل از شروع درمان، بعد از پنج جلسه درمان، بعد از دوازده جلسه درمان، یک روز بعد از پایان درمان و درنهایت مرحله پیگیری (چهار هفته بعد از پایان درمان) انجام شد. ابزار مورداستفاده آزمون بازشناسی هیجان اکمن و آزمون بازشناسی هیجان نیم استیم بود. جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل بصری و اندازه اثر استفاده شد.یافته ها: نتایج حاصل از تفسیر نمودارها نشان می دهد که عملکرد شرکت کنندگان در آزمون بازشناسی هیجان اکمن و آزمون بازشناسی هیجان نیم استیم به نحو چشمگیری بهبود یافته است. همچنین اندازه اثر نشان داد که این برنامه آموزشی بر ارتقاء بازشناسی حالات هیجانی موثر بوده است.بحث و نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که استفاده از آموزش مبتنی بر تقلید معکوس در ترمیم بازشناسی هیجان در کودکان مبتلا به اتیسم با عملکرد بالا حمایت می کند و پس از انجام مداخله، مهارت های بازشناسی هیجان به نحو بارزی در این کودکان بهبود یافته است.